დეტექტივებს ძალიან კეთილებს უანგაროებს საყვარლებს, საოცრად რომ ხსნიან საქმეებს სხვა თანამშრომლები რომ უბრალოდ სასტავს ავსებენ განყოფილებაში და არავინ რომ არ აფასებს ექსცენტრულები რომ არიან და კანონს დერსკად და ხშირად არღვევენ, მძიმე წარსული რომ ჰქონდათ უეჭველად ცოლ-შვილი რომ ბოზმა მანიაკმა დაუხოცა და საშინელ სასტუმროში რომ ცხოვრობენ ან ძალიან პატარა ბინაში სადაც სულ არეულობაა და მუდმივად დევს მაგიდაზე ქაღალდების გროვის გვერდით ნახევრამდე დაცლილი ვისკი.. ფული მათთვის არაფერს რომ არ მიშნავს.. დანაშაულის ადგილზე ისეთ რაღაცებს ხედავენ რასაც ასი კაცი ვერ დაინახავს, უდანაშაულო ეჭვიმიტანილების მარტო მას რომ სჯერა და ყველაფერს აკეთებს ამის დასამტკიცებლად… შეფ ქალს რომ მალულად უყვარს მაგრამ არც ერთი რომ არ უტყდება ერთმანეთს..
ყველა ჰორორში სადაც ვიღაც მოცლილი ტიპები რაღაცა ადგილის “გამოსაკვლევად” მიდიან მაგალითად მიტვებული სახლი საგიჟეთი მიტოვებული სკოლა სადაც მოსწავლეები მაგათზე მოცლილმა დახოცა ან რაღაც ტყე სადაც რაღაც ლეგენდაა და ადამიანები იკარგებიან… ამ სასტავში ყოველთვის არიან ძალიან სტერეოტიპული როჟები რომლებიც ყველა მსგავს ფილმში მეორდება უბრალოდ მსახიობები იცვლებიან. ტიპი რომელიც ეწევა პლანს, წყვილი რომელიც ყველგან ზასაობს და ქერა რომელიც პანიკდება რაღაც მომენტში წიპა “შტო სნამი ბუძეტ მი ვსე უმრიომ” რეჩებით გამოდის… მოკლედ..
ტიპები რომლებსაც ტყვიები არ ხვდებათ, გოგოები რომლებიც სკოლის ყველაზე თესლ ბიჭებს უყვარდებათ
აზრების ბოლში გახვეული სიგარეტები 