Category Archives: მოთხრობებისნაირი

რაღაც მოთხრობების მსგავსი

ორშაბათი (მოთხრობისმაგვარი)

Posted on თებერვალი 21, 2021 by ქეით ალუკარდი

ჩვეულებრივი ორშაბათია. დილის რუტინას სწრაფად, გამჯდარი მოძრაობებით ვასრულებ. სანამ კარებზე ვუკაკუნებ ბავშვებს, ვაიძულებ დროზე ადგნენ და პირი დაიბანონ, ტოსტერში პურის რამდენიმე ნაჭერს ვდებ, ქმარს ლოყაზე ვკოცნი და თმას ვუსწორებ ხელში კი ყავის ჭიქას ვაჩეჩებ. ბავშვებს ვეუბნები რომ მაგიდასთან დაჯდომის დრო … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი | %(count)s კომენტარი

აპოკალიფსი იქნება

Posted on ივლისი 25, 2016 by ქეით ალუკარდი

თავი | არაფრით განსაკუთრებული დღე არ იყო გარდა იმისა რომ კართან ფეხსაწმენდზე ვიღაცის ნარწყევი დამხვდა, კიდევ კარგი არ ჩავტოპე, დედის გინებით ჩამოვირბინე 7 სართული. ლიფტებს არ ვცნობ ყველგან ყოველთვის ფეხით ავდივარ და ჩამოვდივარ. ლიფტს ორი მინუსი აქვს გაზარმაცებს და ზომბი … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი | Tagged , , , , , , , , , , , | 4 Comments

არანამდვილი ამბავი

Posted on მარტი 3, 2015 by ქეით ალუკარდი

ჩემებისგან გამოვედი და სახლისკენ გავემართე, გაჩერებაზე 20 წუთის დგომის მერე მივხვდი, რომ არც მარშრუტკის იმედი არ უნდა მქონოდა და არც ავტობუსის თუმცა ლოდინის დრო მენანებოდა. ფეხით წამოვედი, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი იქნებ გამიმართლოსმეთქი. დედაჩემის გამოტანებული კომპოტები ხელებს მაწყვეტდა, ყველა სიკეთესთან ერთად … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი | 2 Comments

წამის მეასედი

Posted on თებერვალი 12, 2014 by ქეით ალუკარდი

ცეცხლი არს ერთი ოთხთა კავშირთაგანი, სუბუქი და უზეაღმავალეს(ნ)ი სხვათა, მწველობითი და განმანათლებელობითი, მჴურვალი და ჴმელი პირველსა დღესა დაბადებული შემოქმედისა მიერ. ხოლო ცეცხლი რა ტალკვესისაგან იშვების, ეწოდების წინწკალი; ხოლო რა ცეცხლი აღედვას, ანადენსა ეწოდების ალი და ზე აღნადენს(ა) წინწკალს(ა) – ნაბერწყალი; უკეთუ ცეცხლით მრავალ(ი) ნაბერწყალი … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი | Tagged , , , , , , , , , , | %(count)s კომენტარი

მე წავალ, თქვენ დარჩით

Posted on სექტემბერი 18, 2012 by ქეით ალუკარდი

უცხო ადამიანების გარემოცვაში ვარ. წრეზე ვსხედვართ. აქ ის ადამიანები მოდიან კვირაში ერთხელ რომლებიც დამოკიდებულები არიან, რაც ჩვენ დროს დიდ სირცხვილად ითვლება. მე პირველად ვარ. ჩემმა მეგობრებმა ინტერვენციაც კი მომიწყეს იმისთვის რომ ბოლოს და ბოლოს ჩემი სენის დასაძლევად ამ ანონიმურ კლუბში … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი | Tagged , , , | 5 Comments

დემონის მონოლოგი

Posted on სექტემბერი 12, 2012 by ქეით ალუკარდი

პოსტი იყო დაწერილი ალდაგის კონკურსისთვის და გადაკეთდა სპეციალურად აკვარიუმიჯისთვის მე გზაჯვარედინის დემონი ვარ. რაც გინდათ ის თქვით, სიძულვილს მიჩვეული ვარ ეს მახარებს კიდევაც, თუმცა ჩემი აზრით დაუმსახურებელია მე ხომ ადამიანებს სურვილებს ვუსრულებ.  ლამპიდან ამომძვრალ არსებას ან ოქროს თევზს ნუ წარმოიდგენთ … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი, mystic | Tagged , , , , | 5 Comments

ჩვენ (3)

Posted on ნოემბერი 23, 2011 by ქეით ალუკარდი

პირველი ნაწილი მეორე ნაწილი -რომელი ხარ? – გავიმეორე მე… კართან ნელა მივედი და იარაღის ლულა იმ ადგილას მივადე სადაც სავარაუდოდ იმ თავხედის თავი უნდა ყოფილიყო ამ შუაღამისას კარები რომ ჩამოგვიღო… – ყინული, – მოგვესმა კარს იქეთ. გაკვირვებისგან კინაღამ პირი გავაღე … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი, ჩვენ (ამბავი) | Tagged , , , , , | 9 Comments

ჩვენ 2

Posted on მაისი 31, 2010 by ქეით ალუკარდი

გზად პატარა ბარში ვისაუზმეთ. ლანჩისთვის ტრასაზე მანქანა გავაჩერეთ “კაპოტზე ვისხედით, თან წამოღბულ ყავას ვსვავდით და თან ფილოსოფიური ქვის გარშემო ვსაუბრობდით, დიდ მაგისტერიუმზე ვუყვებოდი. საღამოს ისეთი თავსხმა დაიწყო ჩვენი გეგმა ღამე კარავში გაგვეტარებინა, საპნის ბუშტივით გაქრა. არადა ძლივს დავიყოლიე, ამ ადგილებში … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი, ჩვენ (ამბავი) | Tagged , , | 10 Comments

ჩვენ…

Posted on მაისი 27, 2010 by ქეით ალუკარდი

ჩვენი ოცნება იყო ამერიკის რომელიმე პატარა ქალაქში ცხოვრება სადაც ყველა ერთმანეთს იცნობს, სადაც ყველა ერთ პატარა სასადილოში საუზმობს და საღამოს ერთ ლუდხანაში იკრიბებიან, მაგრამ ვიცოდით აქ დიდხანს ვერ გავჩერდებოდით. 2 თვე ვიცხოვრეთ ამ ქალაქში, 2 უბედნიერესი თვე, ყველაფერი წინ იყო. არ … Continue reading →

Posted in მოთხრობებისნაირი, ჩვენ (ამბავი) | Tagged , , , , | 13 Comments