ლკდჰფწეიყრ ფწოეჰფც ლაკსნცლ

აი ისეთი გრძნობა გამუდმებით რომ გიჭამს ალტერ ეგოს.. მეზიზღება სინანულის შეგრძნება. სინდისი უფრო მეზიზღება.
სულ მგონია რომ ვკარგავ დროს. სულ მგონია რომ არ მეყოფა. სულ მგონია რომ რაღაცას ვტოვებ : ((( რაღაც უჩემოდ ხდება დრო არ მყოფნის ძალიან სწრაფად გადის თან ისე რომ ვერ ვასწრებ რაღაცა გავაკეთო..
გულის დაწყვეტა და იმედის გაცრუება მეზიზღება კიდევ…
სანამ გათიშვამდე არ მივალ დასაძინებლად დაწოლაც მეზიზღება… ათას უაზრობაზე რომ არ ვიფიქრო.. დაკარგულ ადამიანებზე რომ არ ვიფიქრო, რომლებიც ზოგი მე დავკარგე ზოგმა თვითონ…
“რატომ” და “იქნებ…” – აი ეს ორი მეზიზღება კიდევ..
სხვის დაკრულზე ცხოვრება და სხვისთვის გამუდმებით ანგარიშების გაწევა მეზიზღება…
სხვისი ცხოვრებით არსებობდა.
კარგი გოგოს როლის თამაში, თუმცა ამას აღარ ვთამაშობ…
ღამეების თენება და ვალდებულებები მეზიზღება…
ლოდინი მეზიზღება როდის გამიღიმებენ ზევიდან..
კომპიუტერთან ჯდომა და წყლის ნაყვა მეზიზღება… აი ამ ყველაფრის წერაც მეზიზღება… გაბზარული ურთიერთობები მეზიზღება…

შენი ცინიკური სახე მეზიზღება!!!

თქვენ ვერ მხედავთ.. მე ესეთი ვარ...